1.Otsailaren 24ko goizaldean, Errusia Ukrainaren aurka hasi zen erasoaldia, Europa eta mundua erabateko gerra suntsitzailetik inoiz baino gertuago jartzen ari da, urte askoan. Emaitzak Ukrainako ia lurralde osoan nabaritzen dira. Eta berriro suminduta ikusten ditugu bonbardatuak izateko arriskuan dauden eremuetatik edo gerra-agertokietatik masiboki ihes egiten duten pertsonen eszena ezagunak.

Une honetan, zalantzarik gabe, Putinen Errusiako gobernuari dagokio protagonismo belizista, Ekialdeko Europako egungo muga gehienak zalantzan jartzen dituen diskurtsoa defendatzen baitu. Eta indar militarra erabiltzen ari da bere helburuak lortzeko. Ukrainaren inbasioa beste urrats bat da. Garrantzitsuena oraingoz.

Beste alde batetik, mendebaldeko potentzia batzuk daude, pertsonen eta herrien eskubideen defendatzaile gisa aurkezten direnak, baina eskubide horiek zapaltzen dituzten historia luzea dutenak. Bere historia gogoratu besterik ez dago. Europako politika kolonialistak Latinoamerikan, Afrikan, Indotxinan, Indian eta Pakistanen, Kenyan edo Indonesian eragindako milioika hildakoak. Edo Estatu Batuetako esku-hartze militarrak mundu erdian, Vietnamdik Irakera, Latinoamerikatik igaroz, batzuetan beren herritarrak defendatzeko aitzakiarekin.

Mendebaldeko potentzia horiei guztiei batasuna ematen dien erakundea, hegemonia militarra eta ordena ekonomiko eta soziala mantentzeaz arduratzen dena NATO da. Gatazka honetan modu askotan aktiboki parte hartzen duen NATO bat. Etengabeko mehatxua da bakerako, Jugoslavia, Afganistan, Irak, Libia, Siria, Palestina, Kurdistan, Yemen, Somalia eta Sahelen egindako esku-hartze militarrek erakusten duten bezala, 900.00 heriotza baino gehiago eta 37 milioi pertsona baino gehiago indarrez desplazatu baitira 2001etik, eta, gainera, agente aktiboa da armamentu-lasterketan, hondamendira eraman gaitzakeena.

Errusiaren inbasioak eta NATOren etengabeko presioak erakusten dute anbizio inperialen talka baten aurrean gaudela, eragin-eremuak sortzeko politiken aurrean, potentzia desberdinen (AEB, Errusia, EB, etab.) interes kapitalistentzat barruti itxien aurrean. Espainiak bete-betean parte hartzen du politika inperial oldarkor horretan.

Espainiako gobernua, agian 2004an bere tropak Iraketik erretiratzeagatik damua agertzeko asmoz, AEBen eta NATOren interesen zerbitzurako menpeko politika bat gauzatzen ari dena. Gerraontziak Itsaso Beltzera bidaltzeak, gerra-hegazkinak Bulgariara bidaltzeak eta Letonian militarrak egoteak erakusten du morrontza horrek ez duela zalantzarik tentsio militarreko eskaladan parte hartzeko, eta horren lehen fruitu garratzak biltzen ari dira azken egunotan.

Ukrainari buruzko bake-konferentzien proposamenak paper bustiak dira. Espainiak Nazio Batuek babestutako Arma Nuklearrak Debekatzeari buruzko Nazioarteko Ituna sinatu gabe jarraitzen du.

Egoera horren aurrean, otsailaren 6an aurkeztu genituen eskaerak berretsi nahi ditugu:

– Gerra guztien aurka gaude, eta une honetan gatazka armatuaren agertoki guztietan dauden indar militar guztiak eta haien ingurunea erretiratzea aldarrikatzen dugu, eta Errusiar tropak Ukrainatik ateratzea exijitzen dugu.

– Helburu hori lortzeko metodoa ezin dela gerra izan defendatzen dugu. Ukrainaren subiranotasunaren ustezko defentsa batean edozein potentziaren esku-hartze militarrak egoera okertu baino ez du egingo, gatazka eta suntsipen- eta heriotza-segizioa hedatuz. “Elite”n politika belizisten aurrean, herritarrengan dugun itxaropen sendoa adierazten dugu, errusiar herriak eta ukrainar herriak beren herrialdeen artean bakea berrezartzeko bideak aurkitzen jakingo dutela. Ukrainako barne-arazoak kanpoko ezein potentziaren esku-hartzerik gabe konpontzea defendatzen dugu. Defendatzen dugu Errusian, Ukrainian eta gainerako herrialdeetan gerraren aurka dauden pertsonek askatasunez adierazteko eskubidea izan behar dutela, eta elkartasuna adierazten diegu.

– Eskatzen dugu behar den laguntza humanitario guztia ematea eta migrazio-prozesu honetan eta guztietan eragindako pertsonen giza eskubideen babesa bermatzea. Laguntza hori erakunde publikoen bitartez eman behar da, baina inoiz ez modu militarizatuan.

– Espainiako gobernuari NATOrekin haustea exijitzen diogu. Aliantza militar hori Europako eta munduko herrien aurka jarduteko eragozpenik ez izateagatik bereizten da, bloke geoestrategikoko posizioari eusteko, eta gaur egun gatazkan inplikatuta dagoen alderdietako bat da.

Beraz, NATO desegitea eskatzen dugu.

– Adierazten dugu armadek, haien kulturak, esku-hartzeek eta armamentuek matxismo anakronikoz betetako gizarte-eredu zitala dakartela, eta ez direla beharrezkoak gizarte-premiak asetzera bideratu beharko liratekeen baliabideak xahutu egiten dutelako. Era berean, industria militar osoa desegin eta birmoldatzearen alde gaude.

– Herritarrei dei egiten diegu eta gizarte-erakundeak gonbidatzen ditugu mobilizazioak bultzatzera, gerra-eskalada hori geldiarazteko.